Ostatnio było trochę praktyki i podstawowe tureckie zwroty, dzisiaj więc czas na teorię.

W pierwszym wpisie o gramatyce tureckiej (dostępnym tutaj) stwierdziłam, że język turecki jest łatwy do nauczenia się, ale dopiero wtedy, kiedy zrozumiemy i polubimy najważniejsze różnice między nim a językami „europejskimi”, z jakimi stykamy się na co dzień. Zazwyczaj na początku nauki tureckiego wymieniam trzy. Pierwszą z nich jest obecność w języku tureckim aglutynacji, której zasady działania już poznaliście. Drugą, nieco prostszą do wyjaśnienia jest odmienny szyk zdania.

Gramatyka turecka – szyk zdania

W języku polskim szyk zdania wygląda w uproszczeniu tak:

PODMIOT – ORZECZENIE – DOPEŁNIENIE

w praktyce: Ala idzie do szkoły.

Szyk w języku tureckim jest natomiast taki:

PODMIOT – DOPEŁNIENIE – ORZECZENIE

w praktyce: Ala okula gidiyor. (dosłownie: Ala do szkoły idzie)

Na początku nauki musimy więc w swoich myślach „wstrzymywać się” z wymawianiem czasownika, który poprawnie odmienimy, zbyt wcześnie. Musimy opowiedzieć wszystko co wiemy o podmiocie i dopełnieniu zanim, na samym końcu zdania, powiemy co dana osoba z jakimiś rzeczami robi. Zdarza się więc tak, że kiedy słuchamy kogoś lub czytamy tureckie teksty, gdzie zdania bywają bardzo, bardzo długie i skomplikowane, dopóki nie dotrzemy do „kropki” – nie wiedziemy o co chodzi 🙂

Pora więc na zasadę konieczną do zapamiętania już na samym początku nauki:
tureckie zdania zawsze tłumaczymy od końca!

Kiedy już dowiemy się ze słownika kim lub czym jest podmiot zdania, odnajdujemy wzrokiem czasownik i dopiero po jego przetłumaczeniu cofamy się, by odcyfrowywać dopełnienia. Wtedy wszystkie wyrazy wskakują na „swoje miejsce” i łatwiej zrozumieć sens w dużo szybszym czasie.

İyi dersler! 🙂